Μέσα από τις διαρροές της και τη μαρτυρία της στο Κογκρέσο , η Φράνσις Χάουγκεν, η «Facebook Whistleblower», αποκάλυψε πολλά για τη λειτουργία του Facebook. Πολλές από αυτές τις αποκαλύψεις είναι πράγματα για τα οποία υποψιαζόμασταν από καιρό, αλλά τώρα έχουμε αποδείξεις: Το Facebook επικεντρώνεται στην αύξηση των χρηστών και στον χρόνο που αφιερώνουν στις πλατφόρμες του, αποκλείοντας όλα τα άλλα. Για το Facebook, η ανάπτυξη υπερισχύει όλων, ακόμη και της υγείας και της ασφάλειας των πιο ευάλωτων χρηστών του.
Στην κατάθεσή της, η Haugen εξήγησε ότι στο Facebook, οι μετρήσεις ο βασιλιάς. Το «τμήμα ανάπτυξης» του Facebook λειτουργεί για να αυξήσει την «αφοσίωση των χρηστών» και το πετυχαίνει. Αυτή είναι μια κυκλική διαδικασία: Το Facebook προσδιορίζει το περιεχόμενο με το οποίο οι χρήστες «εμπλέκονται» περισσότερο και το προωθεί, οδηγώντας σε περισσότερη εμπλοκή. Τα αυτοματοποιημένα συστήματα του Facebook δεν αξιολογούν με τι ασχολείται το περιεχόμενο – απλώς αναγνωρίζουν και κατατάσσουν τα υλικά με βάση την ίδια την εμπλοκή των χρηστών. Σύμφωνα λοιπόν με την Haugen, το αυτοματοποιημένο σύστημα βαθμολόγησης θα κατατάξει τον επιτυχημένο εκφοβισμό ως «ελκυστικό» παράλληλα με οτιδήποτε άλλο που συγκεντρώνει πολλή προσοχή. Οι πολιτικοί που κάνουν ακραίες δηλώσεις δέχονται περισσότερες επισκεψεις, και ως εκ τούτου κατατάσσονται υψηλότερα από το Facebook, και έτσι τους βλέπουν περισσότεροι χρήστες του Facebook.
Το Facebook δεν μπορεί να κάνει διάκριση μεταξύ “καλού” και “κακού” περιεχομένου ακόμα κι αν το ήθελε. Η Haugen λέει ότι το “AI” που χρησιμοποιεί το Facebook για την αξιολόγηση του περιεχομένου είναι κακό σε αναρτήσεις στα αγγλικά και χειρότερο σε δημοσιεύσεις σε άλλες γλώσσες. Το Facebook «επικεντρώνεται στην κλίμακα και όχι στην ασφάλεια» και «επιλέγει το κέρδος παρά την ασφάλεια».
Αυτές δεν είναι απλές προτεραιότητες – αντικατοπτρίζονται στα κίνητρα που προσφέρει το Facebook στους μηχανικούς, τους σχεδιαστές και τους διαχειριστές προϊόντων, τα μπόνους των οποίων συνδέονται με την ποσότητα «ουσιαστικών κοινωνικών αλληλεπιδράσεων» (AKA «αφοσίωση») που δημιουργούν τα προϊόντα τους.
Επιπλέον, το Facebook δεν αρκείται να αρμέγει την υπάρχουσα, γηράσκουσα βάση χρηστών του για “δέσμευση”. Το σχέδιο του Facebook για να ενεργοποιήσει ένα “Instagram για παιδιά” , (που παύθηκε προς το παρόν) είναι μια προσπάθεια να μεγαλώσει την βάση των χρηστών του συνηθίζοντας τους ανθρώπους στα προϊόντα του από μικρή ηλικία. Η Haugen δεν πιστεύει ότι αυτή “παύση” του Facebook σε αυτό το σχέδιο είναι μόνιμη. Πιστεύει ότι απλώς περιμένουν να καταλαγιάσει ο θόρυβος.
Για το Facebook, ο θόρυβος δεν μειώνεται ποτέ. Η εταιρεία βρίσκεται πάντα στη μέση του ενός ή του άλλου θεαματικού σκανδάλου. Η μαρτυρία της Haugen επιβεβαιώνει αυτό που υποψιαζόμασταν εδώ και καιρό – οι αέναες κρίσεις του Facebook είναι το αποτέλεσμα μιας σάπιας εταιρικής κουλτούρας και προτεραιοτήτων που έχουν στόχο μόνο το κέρδος.
Η κα Haugen είπε στο Κογκρέσο ότι πιστεύει ότι το Facebook πρέπει να μεταρρυθμιστεί και όχι να διαλυθεί. Αλλά το προβληματικό σύστημα του Facebook τροφοδοτείται από ένα μοντέλο ανάπτυξης με οποιοδήποτε κόστος. Ο αριθμός των χρηστών του Facebook και το αυξανόμενο βάθος των δεδομένων που συλλέγει για αυτούς είναι το μεγαλύτερο σημείο πώλησής του. Με άλλα λόγια, η “κακία” του Facebook είναι άρρηκτα δεμένη με τη μεγαλοπρέπεια του.
Μεγάλο μέρος αυτής της τελευταίας διαμάχης στο Facebook αφορά τις διαφημίσεις του Instagram – συγκεκριμένα, ποιες διαφημίσεις εμφανίζει στους νέους και τι επιπτώσεις έχουν στην ψυχική τους υγεία.
Θυμηθείτε, όμως: το Facebook δεν έφτιαξε το Instagram. Το αγόρασε, για να εξουδετερώσει έναν ανταγωνιστή. Αυτό εγείρει το ερώτημα εάν αυτή η συγχώνευση έπρεπε κατ ‘αρχήν να επιτραπεί και αν θα έπρεπε να καταργηθεί σήμερα.
Το Facebook αγόρασε το Instagram επειδή ήταν «απειλή» . Το Instagram μεγάλωνε, προσελκύοντας τους νεότερους χρήστες που εγκατέλειπαν το Facebook. Η έρευνα του Facebook έδειξε ότι οι νέοι χρήστες το θεωρούσαν ως υπηρεσία για ηλικιωμένους. Η μειωμένη ελκυστικότητα του Facebook προκάλεσε τριβές μετά τη συγχώνευση της εταιρείας με το Instagram, καθώς οι Facebookers άρχισαν να ζηλεύουν τους συναδέλφους τους στο Instagram . Η εταιρική καχυποψία του Facebook για το Instagram τελικά ανάγκασε τους ιδρυτές του Instagram να εγκαταλείψουν την εταιρεία, αφήνοντας τα πάντα για το Instagram στο Facebook. Η εστίαση του Facebook στην αφοσίωση των χρηστών και στην η ανάγκη του να τραβήξει όλες τις υπηρεσίες κάτω από την ομπρέλα της βασικής εφαρμογής του Facebook- όλα αυτά έχουν τις ρίζες τους στη νοοτροπία ανάπτυξης με οποιοδήποτε κόστος.
Για τις περισσότερες εταιρείες, ο στόχος είναι η μεγιστοποίηση του κέρδους. Χωρίς ουσιαστικούς ελέγχους, ο στόχος του κέρδους οδηγεί σε ανήθικες, καταχρηστικές και, τελικά, παράνομες συμπεριφορές. Η ιστορία του Facebook, με τα επαναλαμβανόμενα αδικήματά της παρά τα πρόστιμα ρεκόρ και τα διατάγματα συγκατάθεση , δείχνουν ότι αυτά απλά δεν έχουν καμία επίπτωση.
Καθιερώνοντας την διάσπαση, ως μια σοβαρή πιθανότητα που πρέπει να λάβουν υπόψη οι εταιρείες, είναι ένας τρόπος με τον οποίο μπορούμε να τις πειθαρχήσουμε, ώστε να αστυνομευτούν καλύτερα και να ανοίξουμε χώρο για πιο δημιουργικές ρυθμιστικές λύσεις. Και αν αυτό δεν πετύχει, μπορούμε να τις διαλύσουμε, δημιουργώντας περισσότερο ανταγωνισμό.
Οι διασπάσεις εταιριών δεν είναι και δεν θα είναι ποτέ η πρώτη γραμμή άμυνας για κάθε πρόβλημα με την τεχνολογία. Μπορούν να είναι περίπλοκες και ακριβές, και η ιστορία έχει δείξει ότι όταν ένας χωρισμός δεν ακολουθείται από την επιβολή, τα διασπασμένα μέρη του μονοπωλίου μπορούν απλά να ανασυσταθούν. Η διάλυση της AT&T το 1984 ήταν το αποτέλεσμα σχεδόν εργασίας δύο δεκαετιών του Υπουργείου Δικαιοσύνης και οδήγησε σε μια ριζική διαφοροποίηση της αγοράς. Αλλά στις δύο δεκαετίες που ακολούθησαν, η χαλαρή αναθεώρηση των συγχωνεύσεων και η απορρύθμιση επέτρεψαν στην αγορά των τηλεπικοινωνιών να συγκεντρωθεί για μια ακόμη φορά σε λίγους μεγάλους παίκτες.
Μπορούμε και πρέπει να ακολουθήσουμε πολλαπλές στρατηγικές που θα μας οδηγήσουν σε ένα μέρος όπου δεν χρειάζεται να ανησυχούμε κάθε πρωί για το τι θα κάνει το Facebook σήμερα.
Οι διασπάσεις είναι ένα ισχυρό εργαλείο. Για να είναι αποτελεσματικές οι διασπάσεις, χρειαζόμαστε επίσης άλλα εργαλεία – μια ολόκληρη εργαλειοθήκη γεμάτη τρόπους για να κρατήσει τις εταιρείες σε διάλυση και να εξασφαλίσει μια υγιή προσφορά καινοτόμων ανταγωνιστών. Αυτό σημαίνει ενίσχυση των αναθεωρήσεων των συγχωνεύσεων, άρση των εμποδίων στη διαλειτουργικότητα και καλοσχεδιασμένη νομοθεσία περί απορρήτου για την προστασία των καταναλωτών και την ισοπέδωση των όρων ανταγωνισμού.
Πηγή άρθρου: https://www.eff.org/